Opowiadanie (part 22)

Oczami Harre’go.

Usłyszałem jak otwierają się drzwi, a potem rozbrzmiewa w domu słodki głos Claudii. Chwyciłem dwa tuziny czerwonych róż, które kupiłem, zbiegłem na dół i zobaczyłem ją. Wyglądała pięknie. Miała na sobie mój ulubiony kolor – różowy oraz włosy spięte w koka. Kiedy na mnie spojrzała jej oczy się zaświeciły. Podszedłem do niej i chwyciłem ją za rękę.
- Harry…
- Ciii. Wiem, że ostatnim razem nie postarałem się za bardzo z wyjaśnieniami…
- Harry.
- Nie przerywaj mi. – uśmiechnąłem się do niej. – Chcę ci tylko powiedzieć, że mi na tobie zależy i…
- Harry…
- Co ?
- Zamknij się ! – krzyknęła i uciszyła mnie pocałunkiem.
Objąłem ją i odwzajemniłem pocałunek. Róże z mojej ręki zabrał Lou, i uśmiechnął się szeroko odchodząc. Moje serce zaczęło szybciej bić, a ja poczułem, że odzyskałem mój sens życia.
- No, w końcu…  ! – krzyknął Niall, wchodząc do domu z reklamówkami, pełnymi jedzenia i picia.
Zaśmiałem się i spojrzałem na Claudię. Odwzajemniła uśmiech i jeszcze raz mnie pocałowała.
- Kocham cię. – szepnęła mi na ucho i pociągnęła mnie za sobą do ogrodu.

Oczami Liam’a.

- Zobacz kogo ci przyprowadziłam ! – krzyknęła za mną Nathalie.
Odwróciłem się i zobaczyłem Ninę w złotej sukience, z cekinami.
- Dziękuję ! – podniegłem i wziąłem Ninę na ręce.
Pocałowałem ją, a ona głośno zaśmiała się, zakładając mi ręce za szyję.
- Co z babcią ? – spytałem, kładąc jej ręce na biodrach.
- Już lepiej. – uśmiechnęła się zalotnie i przejechała mi palcem po torsie.
Wsadziłem palce w jej złociste włosy i spojrzałem w jej błękitne oczy.
- Nauczysz mnie grać na fortepianie ? – spytała.
- Oczywiście. – powiedziałem i zabrałem ją do swojego pokoju, w którym stał ogromny, czarny fortepian.
Usiadłam na krzesełku, a ja stanąłem nad nią i położyłem ręce na jej dłoniach.
- Będę ci pomagać. – szepnąłem jej na ucho i zacząłem grać delikatnie na instrumencie.
Wychodziła z niego piękna melodia, która wypełniała cały pokój.
- Dobrze ci idzie. – powiedziałem i pocałowałem ją w policzek.
- Chyba tobie.. – zaśmiała się.
Wstała i splotła palce z moimi.
- Nie chcę schodzić na dół. – powiedziała.
Położyła mi rękę na torsie i delikatnie popchnęła na łóżko. Usiadła na mnie i szeroko się uśmiechnęła.
- Później do nich dołączymy. – szepnęła i zaczęła rozpinać moją koszulę.

Oczami Zayn’a.

Włączyłem muzykę i usiadłem przy stole. Kat z Niall’em tańczyli, Claudia z Harry’m całowali się, Lou z Nathalie pływali w basenie, Liam z Niną gdzieś zniknęli a ja siedzę tu samotnie i podziwiam zakochane pary.
- Cholera. – powiedziała Claudia i spojrzała na mnie.
- Coś się stało ? – spytałem.
- Tak, nie możesz tak bezczynnie siedzieć. – powiedziała i chwyciła mnie za rękę. – Musisz przynajmniej raz zatańczyć. Alex jutro wróci, a ty się baw. – zaśmiała się i wyciągnęła mnie trawnik, gdzie zaczęliśmy tańczyć.
Harry siedział i pił na przemian sok pomarańczowy i jabłkowy. Nagle Lou zaszedł go od tyłu i przytulił się do niego mokrym ciałem. Zaśmiałem się i wróciłem wzrokiem do brązowowłosej dziewczyny Harre’go. Wysłała mi uśmiech i zaczęła się obracać. Chwyciłem ją za rękę i obróciłem ją dwa razy, przy czym zderzyła się z Niall’em. Odwrócił się w nasza stronę, i pokazał swoje proste zęby.
- Ja ci dam ! Zderzać się ze mną ?! – krzyknął i zaczął gonić Claudię.
Wróciłem na swoje miejsce. Po chwili wszyscy wrócili na „parkiet” razem z Nathalie, która ślizgała się mokrymi stopami po trawie.
Westchnąłem i wszedłem do domu. Miałem ogromną ochotę przytulić się do Alex i zacząć szeptać jej czułe słówka na ucho. Ale jej tu nie było… Bez niej czuję się pusty w środku.  Wyciągnąłem z lodówki butelkę piwa i usiadłem przed telewizorem. Na ekranie wyświetliła się bajka.
- „ Aladyn „. – powiedziałem do siebie i wygodnie się rozsiadłem. – Witaj, przyjacielu. – szepnąłem i wziąłem łyk zimnego piwa.

Oczami  Louis’a.

Objąłem Nathalie wokół talii i zacząłem kołysać się z nią w rytm muzyki. Poczułem jej perfumy, o zapachu fiołków. Pocałowałem ją w szyję i wtuliłem się w nią.
- Kocham cię. – szepnąłem jej na ucho.
- Ja ciebie też. – pogłaskała mnie po policzku i uśmiechnęła się.
Schyliłem się i wziąłem ją na ręce.
- Co robisz ? – zaśmiała się.
- Wracamy do wody. – powiedziałem i zacząłem biec.
Wybiłem się w górę i z Nathalie na rękach wskoczyłem do wody. Wypłynęliśmy na powierzchnię i spojrzeliśmy na siebie. Podpłynąłem do niej i chwyciłem ją za ręce i oboje zanurkowaliśmy pod wodę.
Spojrzałem na nią. Włosy pływały w wodzie wokół jej twarzy, która była napuchnięta od pobranego powietrza. Podpłynąłem do niej i objąłem ją, po czym pocałowałem ją.
Mój pierwszy pocałunek pod wodą. – pomyślałem i uśmiechnąłem się w głębi duszy. Znowu wypłynęliśmy na powierzchnię.
- To było cudowne ! – krzyknęła Nathalie.
- Ty jesteś cudowna. – powiedziałem i po raz kolejny ją pocałowałem.

~ Następny dzień.

Oczami Alex.

Po wylądowaniu samolotu w Lodynie, od razu wsiadłam do taksówki, która zawiozła mnie pod dom chłopaków. Zapłaciłam taksówkarzowi i weszłam do ich domu, w którym panowała grobowa cisza. Postawiłam walizkę w przedpokoju i weszłam do salonu, gdzie zobaczyłam śpiącego Zayn’a i grający telewizor, który po chwili wyłączyłam. Wzięłam z fotela fioletowy koc i okryłam nim ciało Zayn’a. Schyliłam się i pocałowałam go delikatnie w czoło, po czym poszłam do kuchni. Drzwi od tarasu były otwarte i przez nie do domu wlatywało chłodne powietrze. Weszłam do ogrodu, i zobaczyłam wszędzie porozrzucane  kubki oraz jedzenie. Wróciłam do kuchni i wzięłam kosz na śmieci. Głośno westchnęłam i zaczęłam zbierać śmieci.

Oczami Kat.

Obudził mnie przerażający odgłos wymiotowania. Podniosłam się i zobaczyłam uchylone drzwi od łazienki. Wstałam z łóżka i stanęłam w progu. Zobaczyłam wymiotującego Niall’a.
- Co się dzieje ? – spytałam.
- Nie widać ? Okropnie się czuje… - powiedział i wytarł usta rękawem.
- Musiałeś się wczoraj zatruć tym śmieciowym jedzeniem. – westchnęłam i pomogłam mu wstać.
Jego twarz była bledsza niż zwykle, a usta były sine. Położył się w łóżku, a ja usiadłam obok niego.
- Teraz ja się tobą zajmę. – powiedziałam i pogłaskałam go po policzku.
- Będziesz musiała… - wystawił mi język.
Przejechałam mu palcem po czole, odgarniając jego wyjaśniane końcówki.
- Kiepsko wyglądasz…
- Nie musisz mi o tym mówić.
- Wiem. – zaśmiałam się. – Zaraz przyniosę ci wodę i coś normalnego do jedzenia… - powiedziałam i wyszłam z pokoju.
Idąc w stronę schodów zderzyłam się z Louis’em.
- Cześć. – powiedział.
- Cześć. – odpowiedziałam i oboje zeszliśmy na dół.
- Czy ja o czymś nie wiem ? Mamy sprzątaczkę ? Od kiedy ? – zaczął wypytywać i rozglądać się po czystej kuchni.
- Też nic o tym nie wiem…
Nagle do kuchni weszła Alex, trzymając w ręku kosz napełniony po brzegi kubkami i resztkami jedzenia. Przeszedł mnie dreszcz obrzydzenia. Rozejrzała się po naszych twarzach i wysłała nam uśmiech.
- Ktoś musiał to posprzątać. – powiedziała i zaczęła wyciągać worek na śmierci.
- Tak. Ale na pewno nie ty… - powiedziałam i  zaczęłam nalewać zimną wodę do szklanki.
- Wam by to zajęło wieki… - zaśmiała się cicho i wystawiła worek za tarasowymi drzwiami.
- Po co ci moje marchewki ?! – krzyknął Lou, widząc jak wyciągam pomarańczowe warzywa z lodówki.
- Dla Niall’a. Zatruł się czymś.
- Biedaczek. – szepnęła Alex.
- Tak, biedaczek… Ale od moich marchewek precz. – powiedział i stanął obok mnie. – Tu masz sałatę, kukurydzę, ogórki i… rzodkiewkę. – zaczął wyciągać warzywa z lodówki.
- Spokojnie. – poklepałam go po ramieniu. – Już odkładam twoje smakołyki. – włożyłam z powrotem marchewki do lodówki i chwyciłam talerz zapełniony innymi warzywami.
Odwróciłam się i wróciłam do pokoju Niall’a. Zauważyłam, że nie ma go w łóżku. Położyłam talerz i szklankę wody na biurku i wbiegłam do łazienki. Znowu zobaczyłam go klęczącego nad ubikacją.
- Oj, Niall… Dorobiłeś się. – westchnęłam i podałam mu ręcznik.

Oczami Liam’a.

Obudziłem się u boku Niny. Tak słodko spała… Nie odważyłem się nawet jej pocałować, aby nie zmącić tego zadowolenia i spokoju na jej twarzy.  Jednak, gdy tylko wstałem, obudziła się. Zamiast się zezłościć, czy chociażby mieć na twarzy wypisane „ Jest za wcześnie, na pobudkę „ , ona uśmiechnęła się do mnie. Z niewyobrażalnym szczęściem w oczach chwyciła mnie za rękę i przyciągnęła do siebie. Leżeliśmy jeszcze przez chwilę, tak do siebie wtuleni, dopóki do pokoju nie wbiegł Louis w różowych bokserkach.
- Wstawać ! – krzyknął i zaczął skakać po łóżku, na którym leżeliśmy. – Alex przyjechała ! – zaczął krzyczeć.
- Zabije cię, kiedyś Lou. – powiedziała Nina przez zaciśnięte zęby.
- Nie ty jedna ! – wystawił jej język, a ona złapała go złapała.
- Jeszcze raz tu przyjdziesz, to wyrwę ci go.
- Dloble, Dloble . – zaczął wymachiwać rękoma.
Zaśmiałem się, a on wybiegł z pokoju, kiedy Nina puściła jego język.
- Jesteś agresywna. – wystawiłem język, i szybko go schowałem.
- Ja ?! – wybuchła śmiechem. – Teraz muszę umyć ręce. – wstała i poszła do łazienki.
Natomiast ja, wyłożyłem się wygodnie na łóżku, co rzadko robiłem. Szkoda mi czasu, na wylegiwanie się. Ale kiedy jestem z Niną, mogę leżeć z nią godzinami.  Ona jest moim powodem do życia i kochania. Moją prywatną heroiną, dzięki której czuję chęć do życia i zapominam o problemach.
- Jestem czysta ! – krzyknęła i rozłożyła ręce. – I cała twoja. – uśmiechnęła się i położyła na mnie.
- Tylko moja. – szepnąłem i pocałowałem ją.

Oczami Zayn’a.

Obudziłem się. Przez ból głowy, słyszałem stłumione głosy i śmiechy. Usiadłem na kanapie i odgarnąłem na bok koc, który na mnie leżał. Wstałem i ruszyłem w stronę kuchni. Nalałem sobie wody. Wypiłem ją, przy czym połknąłem aspirynę.
- Nie przywitasz się ze mną ? – usłyszałem za sobą znajomy głos.
Odwróciłem się i podbiegłem do Alex. Podniosłem ją do góry i wtuliłem w nią twarz.
- Po pierwsze, to był tylko jeden dzień… A po drugie, śmierdzisz. – zaśmiała się, a razem z nią Lou, Harry i Nathalie.
- Ja śmierdzę ? – spytałem, i podniosłem rękę do góry, aby się powąchać.
- Nie rób tego ! Umieram ! – krzyknął Louis.
Zsunął się z krzesełka i upadł z hukiem na podłogę.
- Swoim smrodem zabiłeś mi przyjaciela. – Harry pokręcił z niedowierzaniem głową.
- A mi chłopaka ! – Nathalie zaczęła grozić mi palcem.
- Dobra idę się umyć… - pocałowałem Alex i ruszyłem w stronę łazienki.
- Śmierdziel ! – krzyknął za mną Louis.
Zaśmiałem się pod nosem i wszedłem pod prysznic.

~ Tydzień później.

Oczami Niall’a.

- Już ci lepiej ? – spytała Kat i pogłaskała mnie po głowie.
- O taak. – przeciągnąłem się na łóżku i wstałem. – Dziękuję. – pocałowałem ją w czubek nosa i uśmiechnąłem się. – Teraz muszę tobie i pozostałym odwdzięczyć się, za to, że tak o mnie dbaliście.
Spojrzałem na nią i złapałem ją za rękę.
- Niech Alex pożyczy ci sukienkę, będzie ci potrzebna. – puściłem jej oczko i ruszyłem w stronę drzwi.
- Sukienkę ?! – krzyknęła za mną w ironią głosie.
Zaśmiałem się i odwróciłem się, aby spojrzeć w jej przerażone, brązowe jak czekolada oczy.  Patrzała na mnie błagalnym wzrokiem.
- O taak, sukienkę. – przetarłem dłoń o dłoń i wyszedłem z pokoju uśmiechając się od ucha do ucha.

Oczami Alex.

- Zabieram was wszystkich dzisiaj na imprezę ! – krzyczał Niall przechodząc obok wszystkich pokoi.
- Wzięłaś ze sobą wszystkie rzeczy ? – do pokoju weszła Kat.
Wyglądała na trochę rozkojarzoną.
- Skoro się tu wprowadzam, to raczej musiałam wziąć ze sobą wszystkie rzeczy. – zaśmiałam się cicho.
- To musisz mi pomóc… Potrzebuję sukienki. – wydukała.
Spojrzałam na nią i głośno się zaśmiałam.
- Ty ? Ty… - śmiałam się. – Potrzebujesz sukienki ?
- Tak. Niall zabiera wszystkich na ta imprezę i kazał mi założyć sukienkę… Pomóż mi. – powiedziała błagalnym głosem.
- Chwila… - szepnęłam i podeszłam do pudełek stojących w pokoju Zayn’a. – Hmm… Jaki fason ?
- Nie wiem.
- A kolor ?
Wzruszyła tylko ramionami. Westchnęłam i zaczęłam buszować w pudełkach.
- Fioletowa, niebieska, różowa, niebieska… - zaczęłam wyciągać po kolei wszystkie sukienki.
Spojrzałam na Kat i jej zmieszaną minę.
- Nie założę, żadnej z nich… - powiedziała. – Zostanę przy swoim i nałożę dresy. Najwyżej. – uśmiechnęła się i wyszła z pokoju.
Po niej wszedł Zayn.  Całą twarz miał ubrudzoną fioletową farbą, tak samo jak ciuchy i buty.
- Nigdy nie widziałam cię w takim złym stanie.  – zaśmiałam się.
- Ach, tak ? – spytał.
Podbiegł i przytulił się do mnie brudnym ubraniem. Chwyciłam jego ubrudzoną twarz w ręce i lekko musnęłam jego wargi. Zacisnął ręce na moich biodrach i spojrzał mi w oczy.  Uśmiechnęłam się zalotnie i wtedy do pokoju wbiegł Niall.
- Doprowadźcie mi się do porządku ! – krzyknął i wyszedł z pokoju z założonymi rękoma.
Zaśmiałam się i przeczesałam włosy Zayn’a ręką.
- Idź się umyć… śmierdzielu. – zachichotałam.
- No nie wytykaj mi już tego.
- Jeśli dzisiaj na to zasłużysz, to przestanę. – pokazałam my język i zostawiłam go samego w pokoju.

~ Wieczorem.

Oczami Liam’a.

Niall już stał w holu z przepustkami w ręku i skakał z nogi na nogę.
- Uspokój się. – szturchnąłem go.
Uśmiechnął się do mnie i spojrzał na schody.  Poszedłem z jego wzrokiem i zobaczyłem Kat w szarych dresach i krótkim zielonym topie.
- Przepraszam. – szepnęła i stanęła przed nim. - Nie lubię sukienek, ale lubię ciebie. – przyciągnęła go do siebie i pocałowała.
- Podoba mi się ten topik. – uśmiechnął się jeszcze szerzej i położył rękę na jej odkrytym brzuchu.
Zaśmiała się i po chwili wszyscy staliśmy w holu. Niall nas wyprowadził i weszliśmy wszyscy do limuzyny.  Kiedy samochód się zatrzymał, wyszliśmy i stanęliśmy przed wysokim budynkiem gdzie wszędzie stali dziennikarze i paparazzi. Objąłem Ninę wokół talii i omijając ich wszystkich weszliśmy do środka. Przywitała nas głośna muzyka i wszyscy usiedliśmy przy stoliku w rogu. Kelner przyniósł nam napoje i zaczęła  się zabawa.

Oczami Louis’a.
Wbiegłem na parkiet razem z Harry’m i zaczęliśmy tańczyć jak wariaci. Nie ma to jak zabawa z najlepszym przyjacielem… - pomyślałem. Nathalie i Claudia siedziały przy stoliku, a Kat z Niall’em również tańczyli. Uśmiechnąłem się chwyciłem Harre’go za ręce i zakręciłem nim parę razy. Spojrzał na mnie i zaczął się kiwać na boki. Zaśmiałem się i znowu zacząłem tańczyć. Nagle przystanąłem kiedy zobaczyłem Rachel, siedzącą przy barze.
- Zaraz wracam. – poklepałem go po ramieniu.
Usiadłem obok niej. Jej czarne włosy świeciły się w światłach reflektorów a jej oczy również zaświeciły się kiedy na mnie spojrzała.
- Louis… - szepnęła i po chwili spuściła głowę.
- Co tu robisz, sama ? – spytałem.
- Jestem z Julią. – uśmiechnęła się i wlała do gardła zawartość kieliszka.
- Ale jednak siedzisz tu sama.
- Tak… Bo Julia zobaczyła Harre’go i gdzieś poszła. – wysłała mi nieśmiały uśmiech.
Odwróciłem się i zobaczyłem Harre’go tańczącego z Claudię oraz Nathalie, która patrzała w moją stronę. Pokazałem jej i powiedziałem bez głosowo, że nie ma się o co martwić i wróciłem wzrokiem do Rachel.
- Masz dziewczynę… Wszyscy je macie. – zaśmiała się. – Układa się wam.
- Tak, masz rację… Pamiętaj, że sama wybrałaś. – powiedziałem.
- Wiem. – uśmiechnęła się – Ja wybrałam życie w samotności, zamiast życia u twojego boku…
Spojrzałem na nią kątem oka. Jej oczy się zaszkliły, a jej ręka ciągle wychylała kolejne kieliszki.
- Jesteś młoda. Spotka cię jeszcze miłość. – uśmiechnąłem się.  – Młoda miłość, wymienną jest… - szepnąłem.
Odwróciła się w moją stronę i uśmiechnęła się.
- Dziękuję, że ze mną porozmawiałeś. A teraz idź do niej… Pokaż jej, że ją kochasz. A ja poszukam własnej drogi życia… Ale nie w kierunku twojego serca. – pocałowała mnie w policzek i odeszła.
Odwróciłem się za nią i wychwyciłem wzrokiem Nathalie. Podszedłem do niej i objąłem ją ramieniem.
- Kto to był ? – spytała.
- Moja stara miłość, której pomogłem uwolnić się ode mnie.
Pochyliłem się i pocałowałem ją.
- A więc mam nadzieję, że teraz będę liczyła się tylko ja. – uśmiechnęła się i wyciągnęła mnie na parkiet.

Oczami Kat.

Uśmiechnęłam się do Zayn’a i Alex, którzy tańczyli obok nas i pocałowałam Niall’a. Nagle wpadłam na kogoś i odwróciłam się. Zobaczyłam przed sobą wysoką blondynkę z gburowatą miną. Spojrzała na mnie wrogo.
- Uważaj jak… tańczysz. – powiedziała przez zaciśnięte zęby.
- To ty powinnaś uważać. Nie długo tym tyłkiem zmieciesz podłogę. – wysłałam jej uśmiech i odwróciłam się w stronę Niall’a.
Nagle chwyciła mnie za ramię i odwróciła w swoją stronę. Zaczęła rzucać w moją stronę obraźliwe wyzwiska, a stojące za nią jej „ przyjaciółki „ śmiały się gorzko i pogardliwie. Poczułam, że robię się czerwona, i ogarnia mnie gniew.
- Słuchaj. – popchnęłam ją lekko. – To, że kocham tańczyć, uwielbiam dresy i za duże bluzki oraz bluzy, przeklinam i kocham rap oraz mojego chłopaka, nie znaczy że jestem gorsza od ciebie, pusta lalo ! Jestem lepsza bo wiem w chuj więcej od ciebie o życiu, a nie o tym który puder ma ciemniejszy odcień…
Chwyciłam Niall’a za rękę i odeszłam z nim zostawiając za sobą zamurowaną blondynkę. Chłopak patrzał na mnie pustym wzrokiem, a na jego twarzy malowało się zdziwienie i szok.
- Masz gadane… - powiedział po chwili.
- Nie wracajmy do tego. – uśmiechnęłam się i pociągnęłam go na drugi koniec parkietu.

Oczami Zayn’a.

Objąłem Alex wokół talii i zacząłem się z nią kołysać w rytm muzyki. Spojrzałem w jej niebiesko-zielone oczy i uśmiechnąłem się, co odwzajemniła.
- Widzisz, bez alkoholu też można nieźle się bawić. – powiedziała i pocałowała mnie.
- I to jak… - uśmiechnąłem się i odwzajemniłem pocałunek.
Nagle wokół nas zaczął biegać Lou i Harry. Po chwili przystanęli i zaczęli obejmować się tak jak my. Lou objął Harre’go i zaczęli powoli ruszać się w rytm muzyki. Zaśmiałem się i wróciłem do Alex, która cicho się śmiała.
W pewnym momencie do chłopaków podbiegła jakaś dziewczyna.
- Kocham Larre’go Stylinson’a ! – zaczęła krzyczeć.
- Ja też ! – krzyknął Lou, objął ją i zaczęli skakać i cieszyć się, jak ludzie, którzy wygrali na loterii.
Harry i Lou złapali się za ręce, tworząc okrąg wokół dziewczyny, która nie mogła uwierzyć w to co się dzieję.
- Kocham cię Harry !
- A ja ciebie Lou !
Oboje przekrzykiwali muzykę, i skakali razem z dziewczyną w środku.
- Wariaci… - pokręciłem głową i pocałowałem Alex.
- Muszą się wyszaleć…
- Oj, wiem, wiem. Już nie bądź taka po ich stronie. – przyciągnąłem ją do siebie i ignorując krzyki obok, zaczęliśmy się całować.

Oczami Harre’go.

- Idę się napić ! – krzyknąłem i przeczesałem włosy ręką.
Odwróciłem się i opuściłem Lou oraz niską, brunetkę. Zaśmiałem się pod nosem i wypiłem zawartość szklanki, która stała na naszym stoliku. Uśmiechnąłem się do Claudii, która rozmawiała z Nathalie, po czym zacząłem się rozglądać. Odnalazłem wzrokiem Liam’a i Ninę, tańczących w ciemnym rogu i wystawiłem język do Liam’a, który zauważył, że się na nich patrzę.  Znowu zacząłem się rozglądać i nagle zauważyłem Julię. Szła w stronę łazienki, opierając się o ścianę wyglądała okropnie. Jej twarz zzieleniała, a jej usta były fioletowe. Oczy były do połowy otwarte, a po czole spływały kropelki potu.
- Zaraz wracam. – powiedziałem do dziewczyn i ruszyłem w jej stronę.
Kiedy doszedłem zniknęła za drzwiami łazienki, obejrzałem się czy nikt za mną nie szedł i wszedłem za nią. Stała pod ścianą, całkiem nieprzytomna.
-Spójrz mi w oczy, słyszysz mnie ? Spójrz na mnie ! Proszę cię ! – odgarnąłem jej przepocone włosy z czoła i zacząłem otwierać szerzej jej oczy, aby na mnie spojrzała, ale to nie dawało efektów.
Dziewczyna osunęła się po ścianie, a po jej policzkach spływały łzy, jedna za drugą.  Kucnąłem szybko obok niej, chwyciłem ją za rękę i zacząłem krzyczeć z łamiącym się głosem :
- Co ty ze sobą zrobiłaś ? Dlaczego tak się zmieniłaś ?! Nie jesteś tą dziewczyną, którą poznałem… - wziąłem głęboki wdech, aby się uspokoić.
Położyłem jej głowę na swoich kolanach, opierając się plecami o ścianę i wplotłem palce w jej włosy.
- Pamiętam ten dzień kiedy się spotkaliśmy.  Zobaczyłem cię wtedy pierwszy w klubie.  Wyglądałaś pięknie. Twoje oczy się śmiały, uśmiechnęłaś się do mnie nieśmiało i zaczęliśmy rozmawiać… Oszołomiłaś mnie bez reszty. Byłaś moim światłem… - jej ciało jakby opadło. Zrobiło się lżejsze.
Moja łza kapnęła na jej blady policzek.
- Kochałam cię, ale ty pokochałeś kogoś innego… - powiedziała, ledwie słyszalnym tonem głosu.  – Nadal cię kocham i nie chcę żyć, bez ciebie przy boku.
Wtuliła się we mnie i zasnęła jak małe dziecko.
- Proszę wróć, bądź tą słodką dziewczyną, którą pokochałem.
Odgarnąłem kosmyki blond włosów z jej twarzy i delikatnie musnąłem jej czoło. Objąłem ją i przytuliłem do siebie, nie czując już bicia jej serca.

_____________________________________

Proszę już jest ... Podoba się ? Jesteście ciekawi co dalej będzie z Julią ? Dowiecie się jutro w następnym parcie ;)